Detailed Notes on میکروب بیماری سل سبب تخریب یاخته های بینی میشود
Detailed Notes on میکروب بیماری سل سبب تخریب یاخته های بینی میشود
Blog Article
اگر شما این خارش را داشته‌باشید، بثورات پوستی همراه با تاول را که گاهی اوقات با بیماری سلیاک همراه است، ممکن است پزشک داروهای پوستی (داپسون) را در کنار مصرف غذاهای بدون گلوتن به شما توصیه‌کند.
یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که ممکن است بیماری سلیاک برای فرد ایجاد کند، صاف کردن پرزهای روده است.
بازی فکری: اگه خیلی بهداشت سرت میشه، بگو کدوم آبخوری تمیز و سالمه؟
[۷] این دسته از افراد در معرض خطر بالایی برای عفونت سل قرار دارند:
● برخی از افرادی که به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مبتلا می‌شوند - باکتری عامل سل - علائم خاصی را تجربه نمی‌کنند.
بیماری ریوی مزمن، یکی دیگر از عوامل خطرساز قابل توجه است. بیماری سیلیکوز خطر را حدوداً ۳۰ برابر می‌کند.
برای درمان سل فعال، از ترکیب داروهای ضدباکتری (آنتی‌باکتریال) استفاده میشود. رایج‌ترین انواع دارو برای درمان سل، ریفامپین، پیرازینامید و استرپتومایسین هستند.
ولی اگر این اتفاق رخ دهد، علائم بیماری به این شکل بروز پیدا می‌کند:
همچنین پیگیری توسط متخصص تغذیه برای کمک به سازگار‌شدن با یک رژیم غذایی سالم، مغذی و بدون گلوتن و تداوم چنین رژیمی مفید است. اگر روده‌ی کوچک شما به شدت آسیب دیده‌باشد، پزشک ممکن است استروئیدها را برای کنترل التهاب روده به شما توصیه‌کند. استروئیدها می‌توانند علائم شدید بیماری سلیاک را کاهش‌داده در‌حالی‌که التهاب روده نیز بهبود می‌یابد.
سلیاک یک بیماری ژنتیکی است و یک حساسیت و یا سرطان نیست. این بیماری معمولا می‌تواند در سال‌های زیادی همراه شما باشد و با مصرف گلوتن هیزم به این آتش اضافه کنید اما در حساسیت اگر شما نتوانید ماده‌ای بیماری سل در حل جدول را تحمل کنید، سریعا علائم آن را می‌بینید.
به صورت کلی علائم گوارشی سلیاک در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده میشود. بزرگسالان همچنین ممکن است: نفخ و گاز روده
آزمون‌های تقویت اسید نوکلئیک و آزمایش آدنوزین آمیناز می‌توانند سل را به سرعت تشخیص دهند.[۵۴] با این حال، این آزمایش‌ها به‌طور مداوم توصیه نمی‌شوند چراکه آن‌ها به ندرت چگونگی درمان یک فرد را تغییر می‌دهند.
● اگر فردی که مبتلا به سل است بیماری‌های دیگری هم داشته باشد، درمان سل فعال ممکن است دشوارتر شود.
نوع ریوی مرتبط با برآمدگی‌ها به عنوان یک آسیب‌شناسی توسط دکتر ریچارد مورتون در سال ۱۶۸۹ تعیین شد.[۱۰۰][۱۰۱] با این حال، سل انواع مختلفی از علائم را داراست، از این رو، سل تا دهه ۱۸۲۰ به عنوان یک بیماری واحد شناسایی نشده بود. این بیماری در سال ۱۸۳۹ توسط جی.ال. شوئن، سل نامیده شد.